W "Wielkim lesie" Nienacki w typowy dla siebie sposób igra z czytelnikiem. Opowiada historię, w której niewątpliwie głównym tematem jest las, choć spora część akcji toczy się na ulicach wielkich miast. "Leśni ludzie", czyli pracownicy nadleśnictwa w gminie Mordęgi, wdrażają "naukowe podejście" zakładając nowe szkółki leśne i walcząc z "zabobonami" wieśniaków. Jednak czytelnik, wbrew niezbitym faktom, zaczyna wierzyć raczej Horstowi, staremu chłopu, który uparcie powtarza, że las ma duszę i dusze ludziom odbiera, że las jest zły. Głównym bohaterem powieści czyni Nienacki Józefa Maryna, który w istocie nazywa się zupełnie inaczej. Józef Maryn, jak sam przyznaje, jest zły. Jego sensacyjna historia szpiega w obcym kraju momentami mrozi krew w żyłach. A przecież Józwa jest też wilkołakiem, przemierza las nocą ścigając kłusowników. Pomimo to, to Józwa zdobywa serce czytelnika, choć nie pozostawia wątpliwości, że potrafi zabić z zimną krwią... Również erotyka, którą autor mimochodem wplata pomiędzy główne wątki zdarzeń, jest jakaś wywrócona. Momentami obrzydliwie naturalistyczna, czasem brutalna, lecz w końcu każe nam łagodniejszym okiem popatrzeć na bohaterów. Nienacki buduje świat, w którym, jak w życiu, nie ma ani dobrych, ani całkiem złych postaci. Jednak bohaterowie - niby zwyczajni, a jakoś trochę jakby przerysowani, choć tak świetnie potrafimy ich zrozumieć. Losy jego bohaterów też są przewrotne - to wieje z nich nudą i sennym bytowaniem, to znów stają się zawrotnym życiem na krawędzi. Ani jednego, ani drugiego czytelnik pewnie wolałby nie próbować, jest jednak też coś, czego na co dzień w życiu nam brakuje - jakaś tajemniczość, nieuchwytne obcowanie z prawdą o życiu... "Wielki las" jest powieścią sensacyjną, jednak czytelnik znajdzie tam coś jeszcze. Jest to właśnie to "coś", co powoduje, że książki Nienackiego stają się na długo naszym przyjacielem, a jego bohaterowie - lustrem.