Szewczyk Dratewka był biedny jak przysłowiowa mysz kościelna. Ubrany w liche odzienie, zniszczone skórzane buty mając za jedyne pożywienie suchą kromkę chleba, przemierzał świat w poszukiwaniu zarobku. Podczas wędrówki zawsze znalazł się ktoś kto potrzebował buty załatać i był gotów dać za to kilka groszy albo chociaż skromny posiłek. Wędrując przez las szewczyk zauważył zniszczone mrowisko wokół którego biegały zdenerwowane mrówki z wysiłkiem odbudowując swój dom. Dratewka ulitował się nad nimi i pomógł zgarnąć w jedno miejsce igły sosnowe. Uszczęśliwione mrówki zadeklarowały pomoc kiedy przyjdzie na to czas. Po pewnym czasie szewczyk natknął się na zniszczoną przez niedźwiedzia barć. Na ziemi leżały wyrzucone z dziupli drzewa plastry miodu, wokół których latały przerażone ogromem strat pszczoły. Nie namyślając się wiele pozbierał plastry miodu i pownosił do dziupli. Pszczoły także zaofiarowały mu swoją pomoc kiedy będzie tego potrzebował. Nakarmione resztkami chleba kaczki w leśnym stawie ucieszone że nie zrobił im krzywdy, też stwierdziły że stawią się na jego wołanie jak przyjdzie pora. Po długiej wędrówce Dratewka dotarł do pałacu w którym zła czarownica trzymała uwięzioną, śliczną dziewczynę. Kto chciał uwolnić i ożenić się ze śliczną panną musiał wykonać to co czarownica postanowiła... Pierwszym zadaniem było oddzielenie maku od piasku . Pomogły szewczykowi mrówki, które szybko uporały się z tym problemem... Drugie zadanie : odnalezienie złotego kluczyka na dnie stawu - wykonały za młodzieńca kaczki. Trzecie najtrudniejsze ułatwiły Dratewce pszczoły. Musiał wybrać wśród dziewięciu z zasłoniętą twarzą panien tą właściwą. Kiedy zdesperowany chłopak stanął przed dziewczętami i nie wiedział od czego zacząć pszczoły utworzyły nad głową tej "właściwej" złocistą obręcz. Czarownica z wściekłości zamieniła się we wstrętne ptaszydło i odleciała daleko. Szewczyk ożenił się i żył długo i szczęśliwie ze swoją wybranką.